Ο Μιχάλης επιβιβάζεται στο αεροπλάνο ακριβώς από πίσω μου.
Η κόρη μου προηγείται και ήδη έχει βρει τη θέση της και κάθεται τακτοποιώντας την χειραποσκευή της. Οι θέσεις μας είναι 27Ε και 27F. ΟΚ. Φτάσαμε.
Γυρνάω το κεφάλι μου και δεν βλέπω τον γιό μου.
Μα, ήταν πίσω μου, 20 δευτερόλεπτα πριν.
«Πού είναι ο αδερφός σου;»
Τα αντανακλαστικά της κόρης μου είναι καλύτερα και από τα δικά μου. Κατευθύνεται στην μπροστινή είσοδο του αεροσκάφους, ψάχνοντάς τον.
Δείτε επίσης: Πως άλλαξαν το ανοσοποιητικό των παιδιών οι Φινλανδοί
Εγώ πάω προς το βάθος, σκεπτόμενη ότι ίσως με προσπέρασε και δεν το αντιλήφθηκα (αποκλείεται!). Ίσως όταν εστριψα να βάλω την τσάντα στο ντουλαπάκι;…
Λέω τ’ όνομά του, δεξιά-αριστερά. Χτυπάω τις πόρτες στις τουαλέτες. «Μιχάλη;»
«Ψάχνεται κάποιον;» με ρωτά ένας συνεπιβάτης, διαβάζοντας τον πανικό στο πρόσωπό μου… «το γιο μου, είναι 10, έχει αυτισμό..»
«Να σταματήσουμε τις διαδικασίες απογείωσης, οι πόρτες δεν έχουν κλείσει ακόμα, ενημερώνω αμέσως…»
«Μιχάλη;;;»
«Τον βρήκα, μαμά». Στο άκουσμα αυτών των 3 λέξεων, επανήλθε το αίμα στις φλέβες μου.
Είχε θρονιαστεί στην Business, με το που μπήκε στο αεροπλάνο. Είχε βάλει ζώνη, και κοίταζε φωτογραφίες στο κινητό του… Άνετος.
«Κάτσε δίπλα μου.. . μαζί ταξιδεύουμε… θέλω να μου κάνεις παρέα»… Ανάσα.
Χαμογελάει, κάθεται παράθυρο… Ανάσα.
Η κόρη μου μου κάνει σήμα “ΟΛΑ ΚΑΛΑ”… Ανάσα.
Ενεργοποιώ μηχανισμούς αντιμετώπισης κρίσεων…
Σιωπώ, δεν τον μαλώνω, όχι τώρα, δεν έχει νόημα.
Δεν σχολιάζω, δεν δίνω έκταση. Έχω στόχο: 2 ώρες πτήση πρέπει να βγει ήρεμα, χωρίς εντάσεις, αθόρυβα.
Προσωπείο ηρεμίας.
Στην τσάντα μου 4 αντικείμενα που θα τον κρατήσουν απασχολημένο, αν χρειαστεί… (μπορεί να μην χρειαστεί, τότε δεν τα «καίω», έχουμε δρόμο για το σπίτι, μπορεί να φανούν χρήσιμα κάποια άλλη στιγμή).
Έχω 2 σνακ (αγαπημένα, δοκιμασμένα, στα οποία δεν είχε πρόσβαση τις προηγούμενες μέρες, επίτηδες, για να τον ενδιαφέρουν ακόμα περισσότερο).
Του αρέσουν τα ταξίδια. Έχει συνηθίσει. Θα τον σερβίρουν, θα φάει, θα χαζέψει απ’ το παράθυρο, θα κάνει μια επίσκεψη στην τουαλέτα, είτε το χρειάζεται είτε όχι.
Συμμορφώνεται στους κανόνες, περιμένει τη σειρά του, είναι εξοικειωμένος, ταξιδεύουμε συχνά παρέα, έχει βγάλει τρία διαβατήρια μέχρι σήμερα.
Δείτε επίσης: Πως να διώξεις μια για πάντα τις ψείρες
«Τα πάντα είναι εκπαίδευση… όλα γίνονται ένα γιγαντιαίο ερέθισμα.»
Το Διαβατήριο…
Ας ξεκινήσω από το διαβατήριο που σημαίνει… φωτογραφίες με ευκρινή χαρακτηριστικά προσώπου, κλειστό στόμα, όχι σφιχτό, χωρίς χαμόγελο. Σας φαίνεται εύκολο; Δοκιμάστε το με ένα 10χρονο αυτιστικό αγόρι.
Θα χρειαστείτε συνεργάσιμο/ευαισθητοποιημένο φωτογράφο που θα κάνει extra προσπάθεια. Στην υπηρεσία διαβατηρίων θα πρέπει να ξανά ενημερώσετε/εκπαιδεύσετε (ναι, εσείς) τους αστυνομικούς για την δυσκολία στην επικοινωνία με το παιδί και ότι θα χρειαστεί ενδεχομένως υπομονή για να δώσει αποτυπώματα.
Έχω τολμήσει μεχρι 3,5 ώρες πτήση
Αλλά έχουμε κάνει και ταξίδι 9 ωρών, με transit flights 2 ωρών έκαστη και αναμονή 2,5 ωρών στο ενδιάμεσο αεροδρόμιο.
Τί κάνω;
Στα γκισέ, για το check in, παρακάμπτω τις ουρές πηγαίνοντας στο priority. Ενημερώνω ότι συνοδεύω ανήλικο άτομο με αυτισμό. Εξυπηρετούμαστε αμέσως.
Ζητώ να ενημερώσουν τόσο τον έλεγχο διαβατηρίων όσο και το desk στην πύλη επιβίβασης. Πράγματι περνάμε τον έλεγχο χωρίς καθυστερήσεις, σαφείς οδηγίες από εμένα και όλα πηγαίνουν καλά.
Έχω προνοήσει να μην φορά ζώνες, ρολόγια, κλπ. Ενημερώνω διακριτικά ότι δεν του αρέσει να τον αγγίζουν ξένοι.
Επιβιβαζόμαστε, κατά προτεραιότητα
Όλα αυτά βοηθάνε το άτομο με αυτισμό να μην αγχωθεί παραπάνω!
Ναι, έχει τύχει να πάθει meltdown στο αεροδρόμιο Milan Malpensa (Ιταλία). Ευτυχώς μικρής διαρκείας. Έχει τύχει να κάνουμε “σπριντ”, γιατί θυμήθηκε ότι υπάρχουν ζαχαρωτά σ’ ένα μαγαζί, στην άκρη της αίθουσας αναμονής, στις αναχωρήσεις, σε αφρικανική χωρα και το όλο σκηνικό να μοιάζει σαν να μας κυνηγάει όλη η αστυνομία του αεροδρομίου.
Όμως, τολμήσαμε…
Και δεν το μετανιώνω στιγμή. Θα είχαμε χάσει τόσα πολλά. Τα παντα είναι εκπαίδευση, όλα είναι ένα γιγαντιαίο ερέθισμα.
Το παιδί μου θα μάθει τον κόσμο, δίπλα μου και ο κόσμος θα μάθει το παιδί μου.
Είναι ο Μιχάλης, ένας πολίτης του κόσμου, με αυτισμό..
Δείτε επίσης: Το “έξυπνο κράνος” που δίνει πληροφορίες στον αναβάτη
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook , έλα στην ομάδα μας Woman_m και ακολούθησε μας στο Instagram γιατί το megeia σε πάει παντού!
