Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

“Έρωτας με γεύση πορτοκαλιού” από τον συγγραφέα Άγγελο Τάσκο

 

“Έρωτας με γεύση πορτοκαλιού” από τον συγγραφέα Άγγελο Τάσκο

Όταν δυο άνθρωποι μπορούν να αγαπιούνται ακόμα κι αν παίρνουν διαφορετικούς δρόμους στη ζωή, κάτι που στις μέρες μας συμβαίνει, καθώς καταστάσεις και συγκυρίες μπορούν να φέρουν ένα ζευγάρι σε μια τέτοια κατάσταση…

Η αληθινή αγάπη που είναι πάνω από αποστάσεις, τόπο και χρόνο…

Και ο έρωτας… Με αυτή την υπέροχη γλυκόπικρη γεύση που σου αφήνει πάντοτε… Την γεύση από γλυκό πορτοκάλι…..!!

– Το «Έρωτας με γεύση γλυκό πορτοκαλιού», το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αρμός, είναι το πρώτο σας βιβλίο. Ποιο ήταν το έναυσμα για να συγγράψετε ένα ερωτικό μυθιστόρημα;

Έναυσμα ήταν και είναι η φύση του ανθρώπου. Εγώ, εσύ, εμείς. Η έκσταση που νιώσαμε και νιώθουμε όταν τον ζούμε, η ανημπόρια μας στην κατανόησή του και τελικά η ευλογία που υπάρχει όταν το ζει κανείς κάνοντας τις άγιες αμαρτίες μας στον μετέπειτα χρόνο της ζωής μας σε εξομολογούμενες εμπειρίες. Χωρίς έρωτα η ζωή του ανθρώπου θα ήταν απλά μια εικονική πραγματικότητα τσιπαρισμένη σε ρομποτικές ζωές.

-Ο «Έρωτας με γεύση γλυκό πορτοκαλιού» θα μπορούσε να έχει άλλη γεύση;

Πιστεύω πως ο έρωτας έχει πάντα την ίδια γεύση, δηλαδή μια γλυκόπικρη γεύση αισθήσεων, εμπειριών, διεκδικήσεων και κατακτήσεων.

Προφανώς, δεν έχει να κάνει αποκλειστικά η ταύτισή του με το συγκεκριμένο γλυκό, απλά ήθελα να δώσω μια εικονική έμφαση. Αλλά η γεύση του έρωτα είναι γλυκόπικρη γιατί σε αυτόν όταν το ζούμε ορκιζόμαστε σε ένα «πάντα» και σε ένα «ποτέ», μα στο τέλος έρχεται νομοτελειακά η διάψευση και των δυο.

Στον έρωτα φοράμε τις λαχτάρες του που κάποιες από αυτές θα παραμείνουν ανομολόγητες, γυμνές και απέραντες.

-Επηρεάζονται οι αισθήσεις μας από τον έρωτα;

Και βέβαια επηρεάζονται. Στους σφοδρούς έρωτες όλες αυτές οι αισθήσεις σωματοποιούνται σε μια η οποία πάλλεται, λικνίζεται, τρεκλίζει, σπινθηρίζει και ίσως απελευθερώνει ενίοτε ανάλογα από το δόσιμο και την απώλεια που ζουν όλες αυτές σου οι αισθήσεις όταν ζει τον έρωτα. Και ύστερα η κάθε μια είναι σαν να γυρίζει στο «πόστο» της πιο έμπειρη και πιο λαβωμένη. Όταν ερωτεύεσαι οι αισθήσεις χάνουν την ανεξαρτησία τους και συντονίζονται σε μια τέλεια ορχήστρα με μαέστρο τον ίδιο τον έρωτα. Η μπαγκέτα δίνει τους ανελέητους ρυθμούς στο χρόνο που διαρκεί αυτός ο έρωτας.

A MAN WITH BLUE EYES-Πείτε μας με δύο λέξεις για τους πρωταγωνιστές της ιστορίας σας.

Η Άννα είναι το «αν» μιας ελπίδας ανομολόγητης και το «να» μιας προτρεπτικής πράξης ενσυναίσθησης. Ο Στέφανος είναι η χρεωμένη θύμηση στους φόβους και στην ατολμία του και ένας προφήτης για το σκοτάδι που μπόλιασε την ψυχή του.

-Ποια είναι η μεγαλύτερη αλήθεια που ανακαλύπτουν οι πρωταγωνιστές μέσα από την ιστορία τους;

Η μεγαλύτερη αλήθεια είναι ότι τα «μίλια» που κάνει κανείς στη θάλασσα του έρωτα του είναι ταυτόχρονα και η «μιλιά» των εμπειριών σου… η θάλασσα του έρωτα σου. Αυτού που σου δίνει απλά το κίνητρο να αλλάξεις τον τόνο στην λέξη αυτή.

-Μπορούν δύο άνθρωποι να αγαπιούνται ακόμα και αν παίρνουν διαφορετικούς δρόμους;

Ναι, μπορούν. Στην ουσία εάν το δούμε βαθύτερα η αγάπη δεν χωρά δρόμους. Είναι δρόμος. Οπότε ακόμα και όταν στην βιολογική ζωή δύο άνθρωποι επιλέξουν δύο διαφορετικούς δρόμους, αυτοί αφορούν την καθημερινότητα τους και τη συμβιβαστικότητα της επιβίωσης των στόχων και συναισθημάτων τους. Στην μοναδική ουσία που μόνο η αγάπη εμπεριέχει, δεν υπάρχει ποτέ κανένας χωρισμός, τα βλέμματα αλλάζουν ορίζοντα, οι καρδιές ποτέ. Είναι πάνω από χρόνους, τόπους και τρόπους. Την ενέχεις μέσα σου ως άγραφη μοίρα έως το βιολογικό τέλος σου και όχι μόνο.

-Θα μπορούσε να είχε επιλεγεί ένα διαφορετικό τέλος;

Το τέλος προκαθορίζεται από την ουσία του νοήματος που θέλουμε να δώσουμε όταν ζούμε έναν έρωτα. Σαφώς και θα μπορούσε, όχι όμως για εμένα, ίσως για άλλους έρωτες ναι. Εγώ με αυτό το τέλος, δηλαδή όπου τέλος ολοκλήρωση, ήθελα να δώσω έμφαση πως

σε κάθε τραγωδία πάντα υπάρχει μια ευκαιρία κάθαρσης. Από εσένα εξαρτάται ο τρόπος

της κάθαρσης αυτής.

-Υπάρχει διαφορά μεταξύ του έρωτα και της αγάπης;

Ναι υπάρχει. Αγάπη είναι να ακουμπώ, να αγγίζω τα μάτια σου και να σκουπίζω τα δάκρυα σου. Στον έρωτα το «σου» και το «μου» είναι δυο λέξεις που δεν βρήκαν το θάρρος τους.

Το βιβλίο “Έρωτας με γεύση γλυκό πορτοκαλιού” κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΑΡΜΟΣ, θα το βρείτε εδώ

Δείτε επίσης: 10 σπουδαίες φράσεις που φτιάχνουν την ψυχολογία σου από τους σημαντικότερους ανθρώπους του κόσμου

Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook , έλα στην ομάδα μας Woman_m και ακολούθησε μας στο Instagram γιατί το megeia σε πάει παντού!
 

Από την ίδια κατηγορία

Παρόμοια Άρθρα