Αποτελεί γεγονός στις μέρες μας πως η κεντρική σημασία που αποδίδει ο παραδοσιακός άνθρωπος στην οικογένεια αλλά και τους σκοπούς και λειτουργίες της, εξηγείται εν μέρει από το γεγονός πως άλλοτε η οικογένεια, ικανοποιούσε όλες του τις ανάγκες και ως προς την απολαβή αγάπης, την συντροφικότητα αλλά και την δημιουργία μελλοντικών γενεών και απόκτησης παιδιών (Jungmeen & Cicchetti, 2004).
Ωστόσο, θα πρέπει να υποστηριχθεί πως η δημιουργία σχέσης και η επένδυση σε αυτή τη μορφή της οικογένειας, αποτελεί ουσιαστικά το κύριο μέλημα αρκετών σημερινών νέων.
Η σχέση και η δημιουργία μιας οικογένειας είναι σίγουρο πως μπορεί και προσφέρει μια συναισθηματική ασφάλεια και σιγουριά, αντίστοιχα.
Από την άλλη βέβαια, υπάρχει ο φόβος της καταπίεσης, ο φόβος της εγκατάλειψης της επαγγελματικής σταδιοδρομίας για τις γυναίκες. Για τους άντρες ωστόσο υπάρχει η ολοκλήρωση, η δημιουργικότητα, η κοινωνική δραστηριότητα που επιθυμούν να δημιουργήσουν μια οικογένεια.
Πολλοί είναι βέβαια και οι ειδικοί στις μέρες μας, οι οποίοι αναφέρουν πως ο δεσμός της μητέρας με το βρέφος, συνδέεται στη συνέχεια με διαπροσωπικές σχέσεις που αναπτύσσει το βρέφος όταν θα μεγαλώσει.
Δείτε επίσης: Η δύναμη της προσφοράς. Απλοί & εύκολοι τρόποι να προσφέρουμε στους συνανθρώπους μας.
Η παραπάνω άποψη υποστηρίζεται σχετικά από το γεγονός πως η μητέρα μπορεί να αναπτύξει με το βρέφος μια ιδιαίτερη σχέση κατά τα πρώτα έτη της ζωής του, μια σχέση η οποία σύμφωνα με τεκμηριωμένες έρευνες, θα επηρεάσει τις μελλοντικές του σχέσεις με το αντίθετο φύλο (Παπαλεοντίου, 2010).
Ο όρος της συντροφικότητας ως έννοια αφορά στο να μπορεί κάποιος να μοιράζεται τα συναισθήματά του είτε ευχάριστα είτε δυσάρεστα, τις σκέψεις του και τις επιλογές του.
Η έννοια της συντροφικότητας έχει ουσιώδη σημασία για το άτομο αφού δίνει νόημα στην ύπαρξή του και την ασφάλεια που νιώθει το κάθε άτομο σε θέματα ευαλωτότητας και βοήθειας (Ellis,1962).
Τόσο οι άντρες όσο και οι γυναίκες ψάχνουν συντρόφους που να διαθέτουν χαρακτηριστικά όπως ευφυΐα, συντροφικότητα, εντιμότητα και ελκυστική παρουσία.
Ωστόσο η επιλογή, πολλών ατόμων στη συντροφική σχέση, δεν αντιπροσωπεύει και δεν καλύπτει πάντα αυτό που επιθυμούν να βρουν με βάση τον ερωτικό σύντροφο (Sprecher, Sullivan & Harfield, 1994).
Ωστόσο πολύ σημαντικό ρόλο στην επιλογή συντρόφου, παίζει το πόσο ψυχικά υγιής είναι ο άνθρωπος αφού επηρεάζει τη διάρκεια και το είδος της σχέσης που θα κάνει.
Η ανάγκη του ατόμου λοιπόν να αγαπήσει και να αγαπηθεί συνδέεται με το μοτίβο του οικογενειακού θεσμού που έχει ζήσει ο καθένας.
Σύμφωνα με την ψυχιατρική προσέγγιση όταν υπάρχουν παθολογικές καταστάσεις όπως μια εξαρτητική μητέρα δεν αναπτύσσονται υγιείς συντροφικές σχέσεις.
Φαίνεται λοιπόν ότι το είδος και η ποιότητα της μητέρας με το βρέφος επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό το άτομο σε όλη την πορεία της ζωής του και συναισθηματικά και ψυχολογικά (Τσιάντης, 1993).
Όσον αφορά τη διάρκεια της σχέσης υπάρχει η μακροχρόνια και η βραχυχρόνια σχέση.
Η βασική τους διαφορά δεν βασίζεται στη διάρκεια του χρόνου αλλά στους στόχους που βάζει το κάθε άτομο σε μία σχέση αλλά και στους ψυχολογικούς μηχανισμούς άμυνας που δημιουργούνται για να επιτευχθούν οι στόχοι του καθενός.
Στην ανθρώπινη φύση υπάρχουν δύο συνιστώσες για τη διάρκεια μιας σχέσης, η αναζήτηση του καινούργιου και η αποκλειστικότητα και η διάρκεια του δεσμού (Νασιάκου, 1982).
Η μακροπρόθεσμη σχέση βασίζεται σε στοιχεία συντροφικότητας, κατάκτησης και πραγματικού έρωτα.
Η βραχυπρόθεσμη σχέση ωστόσο αποτελεί μια σύντομη διάρκεια όπου κύριος στόχος είναι η ικανοποίηση σεξουαλικής επιθυμίας και ερωτικών ενορμήσεων συγκριτικά με την μακροπρόθεσμη όπου το ζευγάρι αντιμετωπίζεται ως συλλογική οντότητα (Li & Kenrick, 2006).
Τα δύο φύλα ωστόσο στην επιλογή συντρόφου διαφοροποιούνται, οι άντρες συνήθως επιλέγουν εφήμερες σχέσεις και αναζητούν σεξουαλικές εμπειρίες, δεν καταναλώνουν πολύ χρόνο για τη σχέση τους, συγκριτικά με τις γυναίκες που αναζητούν τη συντροφικότητα και κατ’επέκταση το γάμο..
Από την άλλη όμως οι άντρες στρέφονται σε γυναίκες και αναζητούν μακροχρόνια σχέση όταν καταλαβαίνουν ότι οι συγκεκριμένες γυναίκες θα μπορέσουν να αναπαράγουν το γενετικό τους υλικό για τους απόγονους τους (Townsend & Wasserman, 1997).
Πόλυ Κεφαλά – Ψυχολόγος
Βsc Ψυχολογία, Βsc Επικοινωνία, Μsc Κλινική/ Κοινοτική Ψυχολογία
Γνωσιακή Συμπεριφορική Ψυχοθεραπεία
Δείτε επίσης: Αντιφλεγμονώδη βότανα και εύκολοι συνδυασμοί τροφίμων που καταπολεμούν τις φλεγμονές
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook , έλα στην ομάδα μας Woman_m και ακολούθησε μας στο Instagram γιατί το megeia σε πάει παντού!
