Τι είναι ένα αυτοάνοσο νόσημα;
Ένα αυτοάνοσο νόσημα είναι μια κατάσταση κατά την οποία το ανοσοποιητικό σας σύστημα επιτίθεται στο σώμα σας.
Το ανοσοποιητικό σύστημα συνήθως προστατεύει από βακτήρια και ιούς. Όταν αντιλαμβάνεται αυτούς τους ξένους εισβολείς, στέλνει έναν στρατό από μαχητικά κελιά για να τους επιτεθεί.
Συνήθως, το ανοσοποιητικό σύστημα μπορεί να διακρίνει τη διαφορά μεταξύ των ξένων κυττάρων και των δικών σας κυττάρων.
Σε μια αυτοάνοση νόσο, το ανοσοποιητικό σύστημα θεωρεί μέρος του σώματός σας, όπως τις αρθρώσεις ή το δέρμα σας, ως ξένο. Απελευθερώνει πρωτεΐνες που ονομάζονται αυτοαντισώματα που επιτίθενται στα υγιή κύτταρα.
Αυτοάνοσα νοσήματα: Συμπτώματα και Αιτίες!
Γιατί το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στον οργανισμό;
Οι γιατροί δεν γνωρίζουν ακριβώς τι προκαλεί την κακή λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος. Ωστόσο, μερικοί άνθρωποι είναι πιο πιθανό να εμφανίσουν αυτοάνοσο νόσημα από άλλους.
Σύμφωνα με μια μελέτη του 2014, οι γυναίκες εμφανίζουν αυτοάνοσα νοσήματα σε ποσοστό περίπου 2 προς 1 σε σύγκριση με τους άνδρες — 6,4% των γυναικών έναντι 2,7% των ανδρών. Η νόσος ξεκινά συχνά κατά την αναπαραγωγική ηλικία (ηλικίες 15 έως 44 ετών).
Ορισμένα αυτοάνοσα νοσήματα είναι πιο κοινά σε ορισμένες εθνοτικές ομάδες. Για παράδειγμα, ο λύκος επηρεάζει περισσότερο τους Αφροαμερικανούς και τους Ισπανόφωνους από τους λευκούς.
Ορισμένες αυτοάνοσες ασθένειες, όπως η σκλήρυνση κατά πλάκας και ο λύκος, εμφανίζονται σε οικογένειες. Δεν θα έχουν απαραίτητα όλα τα μέλη της οικογένειας την ίδια ασθένεια, αλλά κληρονομούν την ευαισθησία σε μια αυτοάνοση πάθηση.
Επειδή η συχνότητα των αυτοάνοσων νοσημάτων αυξάνεται, οι ερευνητές υποπτεύονται ότι μπορεί να εμπλέκονται και περιβαλλοντικοί παράγοντες όπως οι λοιμώξεις και η έκθεση σε χημικές ουσίες ή διαλύτες.
Μια «δυτική διατροφή» είναι ένας άλλος ύποπτος παράγοντας κινδύνου για την ανάπτυξη μιας αυτοάνοσης νόσου. Η κατανάλωση τροφών υψηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά, υψηλής περιεκτικότητας σε ζάχαρη και υψηλής επεξεργασίας πιστεύεται ότι συνδέεται με φλεγμονή, η οποία μπορεί να προκαλέσει μια ανοσολογική απόκριση.
Τα 14 πιο κοινά αυτοάνοσα νοσήματα είναι
1. Διαβήτης τύπου 1
Το πάγκρεας παράγει την ορμόνη ινσουλίνη, η οποία βοηθά στη ρύθμιση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα. Στον σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1, το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται και καταστρέφει τα κύτταρα που παράγουν ινσουλίνη στο πάγκρεας.
2. Ρευματοειδής αρθρίτιδα (ΡΑ)
Στη ρευματοειδή αρθρίτιδα (ΡΑ), το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στις αρθρώσεις. Αυτή η επίθεση προκαλεί ερυθρότητα, ζεστασιά, πόνο και ακαμψία στις αρθρώσεις.
Σε αντίθεση με την οστεοαρθρίτιδα, η οποία συνήθως επηρεάζει τους ανθρώπους καθώς μεγαλώνουν, η ΡΑ μπορεί να ξεκινήσει ήδη από τα 30 σας ή νωρίτερα.
3. Ψωρίαση/ψωριασική αρθρίτιδα
Τα κύτταρα του δέρματος αναπτύσσονται και στη συνέχεια απορρίπτονται όταν δεν χρειάζονται πλέον. Η ψωρίαση προκαλεί τον πολύ γρήγορο πολλαπλασιασμό των κυττάρων του δέρματος.
Τα επιπλέον κύτταρα συσσωρεύονται και σχηματίζουν φλεγμονώδεις, κόκκινες κηλίδες, συνήθως με ασημί-λευκά λέπια πλάκας σε πιο ανοιχτόχρωμο δέρμα. Σε πιο σκούρο δέρμα, η ψωρίαση μπορεί να εμφανιστεί μοβ ή σκούρο καφέ με γκρι λέπια.
4. Σκλήρυνση κατά πλάκας
Η σκλήρυνση κατά πλάκας (ΣΚΠ) καταστρέφει το περίβλημα της μυελίνης, την προστατευτική επικάλυψη που περιβάλλει τα νευρικά κύτταρα στο κεντρικό νευρικό σας σύστημα. Η βλάβη στο περίβλημα της μυελίνης επιβραδύνει την ταχύτητα μετάδοσης των μηνυμάτων μεταξύ του εγκεφάλου και του νωτιαίου μυελού σας προς και από το υπόλοιπο σώμα σας.
Αυτή η βλάβη μπορεί να οδηγήσει σε μούδιασμα, αδυναμία, προβλήματα ισορροπίας και δυσκολία στο περπάτημα.
5. Συστηματικός ερυθηματώδης λύκος (ΣΕΛ)
Αν και οι γιατροί το 1800 περιέγραψαν για πρώτη φορά τον λύκο ως δερματική ασθένεια λόγω του εξανθήματος που προκαλεί συνήθως, η συστηματική μορφή, η οποία είναι πιο κοινή, επηρεάζει στην πραγματικότητα πολλά όργανα, συμπεριλαμβανομένων των αρθρώσεων, των νεφρών, του εγκεφάλου και της καρδιάς.
Ο πόνος στις αρθρώσεις, η κόπωση και τα εξανθήματα είναι από τα πιο κοινά συμπτώματα.
6. Φλεγμονώδης νόσος του εντέρου
Η φλεγμονώδης νόσος του εντέρου (IBD) περιγράφει καταστάσεις που προκαλούν φλεγμονή στην επένδυση του εντερικού τοιχώματος. Κάθε τύπος IBD επηρεάζει διαφορετικό τμήμα του γαστρεντερικού σωλήνα.
Η νόσος του Crohn μπορεί να προκαλέσει φλεγμονή σε οποιοδήποτε μέρος του γαστρεντερικού σωλήνα, από το στόμα μέχρι τον πρωκτό.
Δείτε επίσης : Θεραπευτική ιππασία: Ένα πανίσχυρο θεραπευτικό εργαλείο για παιδιά και ενηλίκους
7. Νόσος του Addison
Η νόσος του Addison επηρεάζει τα επινεφρίδια, τα οποία παράγουν τις ορμόνες κορτιζόλη και αλδοστερόνη καθώς και ορμόνες ανδρογόνων. Η πολύ λίγη κορτιζόλη μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο το σώμα χρησιμοποιεί και αποθηκεύει υδατάνθρακες και ζάχαρη (γλυκόζη).
Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν αδυναμία, κόπωση, απώλεια βάρους και χαμηλό σάκχαρο στο αίμα.
8. Νόσος Graves
Η νόσος του Graves προσβάλλει τον θυρεοειδή αδένα στο λαιμό, αναγκάζοντάς τον να παράγει πάρα πολλές από τις ορμόνες του. Οι ορμόνες του θυρεοειδούς ελέγχουν τη χρήση ενέργειας του σώματος, γνωστή ως μεταβολισμός.
Ένα πιθανό σύμπτωμα αυτής της ασθένειας είναι τα διογκωμένα μάτια, που ονομάζεται εξόφθαλμος.
9. Σύνδρομο Sjögren
Αυτή η κατάσταση προσβάλλει τους αδένες που παρέχουν λίπανση στα μάτια και το στόμα. Τα κύρια συμπτώματα του συνδρόμου Sjögren είναι ξηροφθαλμία και ξηροστομία, αλλά μπορεί επίσης να επηρεάσει τις αρθρώσεις ή το δέρμα.
10. Θυρεοειδίτιδα Hashimoto
Στη θυρεοειδίτιδα Hashimoto, η παραγωγή θυρεοειδικών ορμονών επιβραδύνεται σε ανεπάρκεια. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν αύξηση βάρους, ευαισθησία στο κρύο, κόπωση, απώλεια μαλλιών και πρήξιμο του θυρεοειδούς (βρογχοκήλη).
11. Μυασθένεια gravis
Η μυασθένεια gravis επηρεάζει τα νευρικά ερεθίσματα που βοηθούν τον εγκέφαλο να ελέγχει τους μύες. Όταν η επικοινωνία από τα νεύρα στους μύες είναι εξασθενημένη, τα σήματα δεν μπορούν να κατευθύνουν τους μύες να συστέλλονται.
Το πιο κοινό σύμπτωμα είναι η μυϊκή αδυναμία, η οποία επιδεινώνεται με τη δραστηριότητα και βελτιώνεται με την ανάπαυση.
12. Αυτοάνοση αγγειίτιδα
Η αυτοάνοση αγγειίτιδα συμβαίνει όταν το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στα αιμοφόρα αγγεία. Η φλεγμονή που προκύπτει στενεύει τις αρτηρίες και τις φλέβες, επιτρέποντας σε λιγότερο αίμα να ρέει μέσα από αυτές.
13. Κακή αναιμία
Προκαλεί ανεπάρκεια μιας πρωτεΐνης που παράγεται από τα κύτταρα της επένδυσης του στομάχου, η οποία είναι ένας εγγενής παράγοντας που απαιτείται για το λεπτό έντερο να απορροφά τη βιταμίνη Β12 από τα τρόφιμα.
Δείτε επίσης: Υπερτροφές, κατάλληλες για όσους πάσχουν από την νόσο του Crohn
14. Κολιοκάκη
Τα άτομα με κοιλιοκάκη δεν μπορούν να τρώνε τροφές που περιέχουν γλουτένη, μια πρωτεΐνη που βρίσκεται στο σιτάρι, τη σίκαλη και άλλα προϊόντα δημητριακών. Όταν η γλουτένη βρίσκεται στο λεπτό έντερο, το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται σε αυτό το τμήμα της γαστρεντερικής οδού και προκαλεί φλεγμονή.
Μια μελέτη του 2015 σημείωσε ότι η κοιλιοκάκη επηρεάζει περίπου το 1% των ανθρώπων στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Συμπτώματα αυτοάνοσων
Τα πρώιμα συμπτώματα πολλών αυτοάνοσων νοσημάτων είναι πολύ παρόμοια, όπως: Κούραση, πόνους στους μύες, πρήξιμο και ερυθρότητα, πρόβλημα συγκέντρωσης, μούδιασμα και μυρμήγκιασμα στα χέρια και τα πόδια, απώλεια μαλλιών, δερματικά εξανθήματα
Πότε να δείτε γιατρό
Επισκεφθείτε έναν γιατρό εάν έχετε κάποια συμπτώματα αυτοάνοσης νόσου. Ίσως χρειαστεί να επισκεφτείτε έναν ειδικό, ανάλογα με τον τύπο της νόσου που έχετε.
Οι ρευματολόγοι αντιμετωπίζουν ασθένειες των αρθρώσεων όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα και άλλες αυτοάνοσες ασθένειες όπως το σύνδρομο Sjögren και ο ΣΕΛ.
Οι γαστρεντερολόγοι αντιμετωπίζουν ασθένειες του γαστρεντερικού σωλήνα, όπως η κοιλιοκάκη και η νόσος του Crohn.
Οι ενδοκρινολόγοι αντιμετωπίζουν παθήσεις των αδένων, συμπεριλαμβανομένης της νόσου του Graves, της θυρεοειδίτιδας Hashimoto και της νόσου του Addison.
Οι δερματολόγοι αντιμετωπίζουν δερματικές παθήσεις, όπως η ψωρίαση.
Πώς αντιμετωπίζονται τα αυτοάνοσα νοσήματα;
Οι θεραπείες δεν μπορούν να θεραπεύσουν αυτοάνοσες ασθένειες, αλλά μπορούν να ελέγξουν την υπερδραστήρια ανοσοαπόκριση και να μειώσουν τη φλεγμονή ή τουλάχιστον να μειώσουν τον πόνο και τη φλεγμονή. Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία αυτών των καταστάσεων περιλαμβάνουν: μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα και
ανοσοκατασταλτικά φάρμακα
Διατίθενται επίσης θεραπείες για την ανακούφιση συμπτωμάτων όπως πόνος, οίδημα, κόπωση και δερματικά εξανθήματα.
Μία καλά ισορροπημένη διατροφή και η τακτική άσκηση μπορεί να σας βοηθήσουν να αισθανθείτε καλύτερα!
Ελένη Ιωαννίδου
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook , έλα στην ομάδα μας Woman_m και ακολούθησε μας στο Instagram γιατί το megeia σε πάει παντού!
